Każdy fan serii Assassin's Creed z pewnością wie, że Altaïr ibn-La'Ahad był katalizatorem ogromnych zmian w bractwie skrytobójców. Po wydarzeniach opowiedzianych w pierwszej odsłonie serii, mistrz lewantyńskiego odłamu zakonu skupił się zarówno na usprawnieniu oręża używanego przez braci, jak i modyfikacji zasad, którym hołdowano przez długi czas. Dla całego ruchu był to prawdziwy przełom. Altaïrowi nie podobało się to, że asasyni chronią się za murami twierdzy w Masjafie i wolał zejść do podziemia. Odrzucił też zapoczątkowany przez Bayeka (Assassin's Creed: Origins) rytuał związany z ucinaniem palca. Syryjczyk wierzył, że taki ubytek w dłoni ułatwia identyfikację skrytobójców, więc usprawnił ukryte ostrze w taki sposób, żeby zabieg nie był konieczny.
![]()
Najciekawsza zmiana wprowadzona przez Altaïra dotyczy jednak trucizn. Twórcy serii chcieli wprowadzić możliwość zatruwania przeciwników w grze Assassin's Creed II, więc musieli znaleźć sposób, by tę zmianę uzasadnić z punktu widzenia lore. Na przeszkodzie stało im to, co zostało powiedziane w pierwszej odsłonie cyklu. Asasyni z Masjafu nie używali trucizn, bo uważali, że nie jest to honorowy sposób na rozprawianie się z przeciwnikami. Istniała też obawa o przypadkową śmierć wśród cywilów, zabronioną przecież w tytułowym kredzie. Jak łatwo zabić bogu ducha winnych mieszkańców świata, mogliśmy przekonać się w dużo później Assassin's Creed: Origins, gdzie Bayek mógł z pomocą środków odurzających wymordować dowolną wioskę.
Altaïr uważał, że w używaniu trucizny nie ma niczego złego i przeprojektował nawet ukryte ostrze tak, żeby każdy skrytobójca mógł wprowadzić ją do ciała ofiary za pomocą cieniutkiej igły. Z tego prezentu skorzystał właśnie Ezio Auditore w Assassin's Creed II, który z pomocą Leonarda da Vinci odkodował zapiski starego mistrza, a następnie pozwolił uczonemu wcielić modyfikację w życie.
WARTO RÓWNIEŻ WIEDZIEĆ, ŻE...
